محمد خميس يكتب: روح الوقت

أنا والصامتين فيّا شقايق بوح 

ما خطا حد ف التانى 

ولا خبينا ما بينا 

فى دمعه تبان خوافينا 

بدمعه نهِم نتوضا 

نصلى ع اللى مات فينا

بيحاول ينفض روح الوقت

عن كتف الأحلام بسلاسه 

بيخض ف روحه تلابيبها 

وبيسكِّن ف عنيها الدمعه 

مين فيكم بيطفى الشمعه 

وبتصرخ روحه ف يسيبها؟ 

أنا قلت خلاص الموت جانى 

بيْعانى.. وأنا فيها ب أعانى 

شاقق ف جدار.. ينهار ف أنهار 

واقف صامد ضد التيار 

واقف رافض قلبه اللى أختار 

ل حنان الخوف واحد تانى. 

كان السؤال الصعب ليك 

عشقك تصاريف المليك 

اللى بيُجبر ف الكسور 

الكل مستنى فى دور 

يا حل سهل؛ 

الفرح حين يبقالى أهل 

من ضلع واحد 

يا جهل جاحد 

الله عليم 

الله مقوينى بنور.. 

فى ضلام مبين 

الذكر إحساس اليقين 

ب أوان وآن 

متَّعْ قساوتك بالحنان 

مات الحزين 

الله ف قلبك كل حين 

كلنا ماشيين ف طوع 

اللى بادئ ب الرجوع 

واللى قواه الخضوع 

تردنا فشبعنا جوع 

للى بيحط اليمام 

فوق كتاف كل اللى هام.. 

فى طلوع. 

اغترابك حلو روحك 

ندهتك فرسك جموحك 

ابتهالك للى ردك 

غِل إحساسهم ما صدك 

عن رضاه اليقين 

الموت حياة 

فى البعيد.